utworzone przez slowonalawe | sie 29, 2017 | Samo życie
Jeszcze mi lato może raz dech zaprze. Jeszcze da mi trochę ciepłych zachodów słońca, a ja jeszcze może utonę w zieleni i zanurzę się w beztrosce. Letnie promyki połaskoczą mnie po nosie, uśmiechną mnie jasne poranki i późne nieba szarzenia. A potem mi liście spadną...
utworzone przez slowonalawe | sie 24, 2017 | Samo życie
„Nie znasz życia” – mówią Ci, którym życie dokopało i sądzą, że wyznacznikiem tej wiedzy jest ilość siniaków i ran odniesionych na polu bitwy codzienności. Nie do końca się z tym zgadzam, bo choć życie dało mi kilka lekcji, to nie wszystkie niosły za sobą smutna...
utworzone przez slowonalawe | sie 21, 2017 | Opowieści na (nie)dobranoc
Próbowała wyrzucić z siebie słowa, które stanęły jej kością w gardle. Kością niezgody. Wiedziała, że nie ma już odwrotu. Kości zostały rzucone. Podniosła więc porozrzucane ubrania i niedbale upchała je do torby. – Nie mów do mnie wykrzyknikami, kiedy gubię się w...
utworzone przez slowonalawe | sie 17, 2017 | Samo życie
W czasach dzieciństwa często odpowiadamy na pytania typu, kim chcesz być jak dorośniesz. Dorosłość wydaje się wtedy magiczną granicą, za którą zaczyna się prawdziwe życie. Wszystko co wcześniej ma być epilogiem, ma być czasem, żeby zastanowić się, czego tak naprawdę...
utworzone przez slowonalawe | sie 13, 2017 | Samo życie
Płaczę w kinie, wycieram łzy nad kartkami książek, popłakuję przy muzyce, łkam na ślubach, zanoszę się szlochem nad codzienną niesprawiedliwością i wyję, oj, jak wyje, kiedy po prostu mi źle. Tak, to ja byłam tą wkurzającą koleżanką z podstawówki, która płakała nad...
Najnowsze komentarze